Zasady naliczania podatku

Podstawę opodatkowania stanowi: dla budynków lub ich części – powierzchnia użytkowa a  dla gruntów – powierzchnia tych gruntów.

Do powierzchni użytkowej budynku lub jego części należy zaliczyć powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych. Za kondygnację uważa się również podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe. Powierzchnie pomieszczeń lub ich części oraz części kondygnacji o wysokości w świetle mniejszej niż 1,40 m, pomija się. Dla pomieszczeń o wysokości od 1,40 m do 2,20 m  stosuje się  50% stawki podatkowej.

Stawki podatku na terenie Raciborza w 2012r.

1. Od 1m² powierzchni użytkowej:
   1. budynków lub ich części mieszkalnych oraz zajętych wyłącznie na potrzeby   mieszkalne – 0,64 zł,
   2. budynków lub ich części związanych  z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od części budynków mieszkalnych zajętych  na prowadzenie działalności gospodarczej – 21,42 zł,
   3. budynków lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej           w zakresie obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym – 9,96 zł,
   4. budynków lub ich części związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych                  w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, zajętych przez podmioty udzielające tych świadczeń – 4,26 zł,
   5. budynków gospodarczych osób fizycznych, za wyjątkiem garaży – 3,98 zł,
   6. garaży w budynkach niemieszkalnych oraz  garaży wolnostojących nie związanych z prowadzeniem  działalności gospodarczej – 7,10 zł,
   7. pozostałych budynków lub ich części nie wymienionych w pkt 1 lit „a” do „e” -     w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego – 7,10 zł.
2. Od budowli – 2% ich wartości określonej na podstawie art.4 ust.1 pkt.3 i ust.3-7 w/w ustawy o podatkach i opłatach lokalnych
3. Od gruntów:
   1. związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, bez względu na sposób zakwalifikowania w ewidencji gruntów i budynków – 0,76 zł od 1m² powierzchni,
   2. pod jeziorami, zajętych na zbiorniki wodne retencyjne lu elektrowni wodnych – 4,16 zł od 1ha powierzchni,
   3. pozostałych, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje  pożytku publicznego – 0,30 zł od 1m² powierzchni.

Na podstawie uregulowań prawnych obowiązek podatkowy powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstały okoliczności uzasadniające powstanie tego obowiązku.

Jeżeli okolicznością, od której jest uzależniony obowiązek podatkowy, jest istnienie budowli albo budynku lub jego części, obowiązek podatkowy powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona albo w którym rozpoczęto użytkowanie budynku lub jego części przed ich ostatecznym wykończeniem.

Jeżeli w trakcie roku podatkowego zaistniało zdarzenie mające wpływ na wysokość opodatkowania w tym roku, a w szczególności zmiana sposobu wykorzystywania przedmiotu opodatkowania lub jego części, podatek ulega obniżeniu lub podwyższeniu, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło to zdarzenie.

Obowiązek podatkowy wygasa z upływem miesiąca, w którym ustały okoliczności uzasadniające ten obowiązek.

Jeżeli obowiązek podatkowy powstał lub wygasł w ciągu roku, podatek za ten rok ustala się proporcjonalnie do liczby miesięcy, w których istniał obowiązek.

Osoby fizyczne, z zastrzeżeniem ust. 11 cytowanej wyżej ustawy, są obowiązane złożyć właściwemu organowi podatkowemu informację o nieruchomościach i obiektach budowlanych, sporządzoną na formularzu według ustalonego wzoru, w terminie 14 dni od dnia wystąpienia okoliczności uzasadniających powstanie albo wygaśnięcie obowiązku podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości lub od dnia zaistnienia zdarzenia o którym mowa w ust. 3 ustawy.

Jeżeli w ciągu roku podatkowego nastąpiło wygaśnięcie obowiązku podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości lub zaistniało zdarzenie, o którym mowa w ust. 3, organ podatkowy dokonuje zmiany decyzji, którą ustalono ten podatek.

W części dotyczącej podatku rolnego podstawę opodatkowania podatkiem rolnym stanowi (art. 4 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 15.11.1984 r. o podatku rolnym):

• dla gruntów gospodarstw rolnych – liczba hektarów przeliczeniowych ustalana na podstawie powierzchni, rodzajów i klas użytków rolnych wynikających z ewidencji gruntów i budynków oraz zaliczenia do okręgu podatkowego,
• dla pozostałych gruntów – licz hektarów wynikających z ewidencji gruntów  i budynków.

Podatek rolny za rok podatkowy wynosi (art.6 ust. 1 ustawy z dnia 15.11.1984 r. o podatku rolnym):

• od 1 ha przeliczeniowego gruntów, o których mowa powyżej – równowartość pieniężną 2,5 q (kwintala) żyta,
• od 1 ha gruntów pozostałych – równowartość pieniężną 5 q (kwintala) żyta - obliczone według średniej ceny skupu żyta za pierwsze trzy kwartały roku poprzedzającego rok podatkowy.

Średnią cenę skupu żyta, o której mowa powyżej ustala się na podstawie komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, ogłaszanego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” w terminie do 20 dni po upływie trzeciego kwartału (art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 15.11.1984 r. o podatku rolnym).

Stawka podatku rolnego na rok 2012 została ustalona na podstawie Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 19 października 2011 r. w sprawie średniej ceny skupu żyta za okres pierwszych trzech kwartałów 2011 r., która w tym okresie wyniosła 74,18 zł za 1 dt – kwintal żyta (M.P. Nr 95, poz. 959).

Organy podatkowe wyliczają stawkę podatku rolnego na podstawie wzoru:

• dla gruntów gospodarstw rolnych powyżej 1 ha: cena skupu żyta 74,18 zł x równowartość pieniężną 2,5 q (kwintala) żyta = 185,45 zł.- stawka,
• dla pozostałych gruntów rolnych poniżej 1 ha: cena skupu żyta 74,18 zł x równowartość pieniężną 5 q (kwintali) żyta = 370,90 zł – stawka.

Dla potrzeb podatku od nieruchomości oraz podatku rolnego podstawowe znaczenie mają zapisy dokonane w ewidencji gruntów i budynków. Organy podatkowe nie mogą dokonywać samodzielnie ustaleń co do klasyfikacji gruntu.

Wiążąca dla organów podatkowych jest klasyfikacja gruntów wynikająca z wyżej wskazanej ewidencji. Dane zawarte w ewidencji gruntów mają walor dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 194 Ordynacji podatkowej. Stanowią one dowód tego, co zostało w nich stwierdzone.

Prowadzenie ewidencji, jak i aktualizacja znajdujących się w niej danych, należy do kompetencji starosty. W przypadku wprowadzenia zmian w ewidencji organ podatkowy zobowiązany jest do ich uwzględnienia w postępowaniu w sprawie ustalenia wysokości podatku należnego z tytułu własności nieruchomości.