XXII Dni Ks. Prałata Stefana Pieczki

Już wnajbliższą niedzielę w kościele pw. WNMP w Raciborzu, odbędzie się wyjątkowy koncert poświęcony księdzu Prałatowi Stefanowi Pieczce - postaci, która wpisała się w na stałe w historię naszego miasta. Dzień później w RCK odbędzie się gala wręczenia medali. Oba te wydarzenia odbędą się w ramach XXII Dni Ks. Prałata Stefana Pieczki.

8.12 Niedziela

godz. 17:00

Koncert Chóru i Orkiestry Symfonicznej PSM I i II st. im Ludomira Różyckiego w Gliwicach w ramach XXII Dni Ks. Prałata Stefana Pieczki

Kościół pw. WNMP, ul. Mickiewicza 8

Dyrygenci: Joanna Pudlik i Andrzej Rosół,

Soliści: Marta Gamrot-Wrzoł  (sopran), Jakub Moroziński (gitara), Natalia Oczko (skrzypce), Małgorzata Wesołowska (skrzypce)

9.12 Poniedziałek

godz. 17:00-20:00

XXII Dni Ks. Prałata Stefana Pieczki - gala wręczania medali

RCK RDK, ul. Chopina 21

Kapituła Medalu im. Ks. Prałata Stefana Pieczki „Unitas in veritate” („Jedność w prawdzie”) zaprasza na galę wręczania medali im. Ks. Prałata Stefana Pieczki. 

Uroczystość uświetni koncert operetkowo-musicalowy. Wystąpią: Naira Ajwazjan - sopran, Tomasz Jedz - tenor, Mieczysław Błaszczyk - tenor, Andrzej Rosół - fortepian

Stefan Pieczka był kapłanem, duchowym przywódcą. Urodził się 25 grudnia 1932 r. w Bytomiu-Miechowicach. W wieku 24 lat ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Opolu, gdzie otrzymał święcenia kapłańskie. Został wikarym w Zabrzu, a następnie proboszczem w Kietrzu i Raciborzu. W latach późniejszych kontynuował naukę na KUL-u, zdobywając tytuł magistra historii Kościoła. Ks. Pieczka miał dar zjednywania sobie ludzi. Jego duszpasterstwo zaczynało się na ulicy, a kończyło się w konfesjonale. Tworzył pomosty dialogu pomiędzy ludźmi różnych kultur. Otaczał opieką prześladowanych w stanie wojennym. U jego boku rozwijało się wiele grup, wspólnot. W 1980 roku uległ ciężkiemu wypadkowi samochodowemu. Naznaczony cierpieniem, szczególną troską otacza chorych i cierpiących. W roku 1985 otrzymał tytuł Prałata Jego Świątobliwości. Mawiał: "Błędów nie robią ci, co nic nie robią”. Zmarł przedwcześnie po długiej i ciężkiej chorobie 19 czerwca 1991 r. Był ojcem miasta i jego mieszkańców, oddając im najcenniejszy dar – trud i ofiarę swojego życia.