Tablica pamięci sławnego Mendelssohna

Odsłonięcia tablicy dokonał Prezydent Raciborza Jan Osuchowski.

W uroczystości udział wzięli ponadto: pomysłodawca przedsięwzięcia Dr Herbert Hupka Prezes Honorowy Ziomkostwa Ślązaków, Franz Albrecht Książe raciborski, Helmut Schops Konsul Generalny Niemiec w Polsce, Heine Strończyk członek Ziomkostwa, Henryk Siedlaczek Poseł na Sejm RP, z Biura Poselskiego Posła RP p. Andrzeja Markowiaka Henryk Kretek, Tadeusz Wojnar Przewodniczący Rady Miasta Racibórz, radni Rady Miasta Racibórz, Jerzy Wziontek Starosta Raciborski oraz zastępca Prezydenta Raciborza Mirosław Szypowski.

Ceremonii poświęcenia tablicy dokonał ksiądz Mirosław Sikora z Parafii Ewangelico- Augsburskiej w Rybniku.

To z inicjatywy dr Herberta Hupki władze miasta w imieniu mieszkańców ufundowały tablicę pamiątkową. Wybór miejsca wmurowania tablicy - budynku Poczty Polskiej ściśle nawiązuje do dawnego miejsca zamieszkania sławnego kompozytora. To naprzeciwko obecnego budynku poczty, mieścił się jego dom rodzinny.
Z okazji siedemdziesiątej piątej rocznicy urodzin Mendelssohna, z inicjatywy Ewangelickiego Towarzystwa Muzyki Kościelnej, odbyły się w Raciborzu w dniu 9 listopada 1930 roku uroczystości, które jubilat zaszczycił swoją obecnością. Po wykonaniu kilku dzieł Mendelssohna, przedstawił on swoje wspomnienia pn."Moje dzieciństwo". Na domu rodzinnym kompozytora, przy ul. Kolejowej 6 (obecnie nazywana ul. Pocztową), odsłonięto tablicę pamiątkową a jedna z ulic w Nowych Zagrodach, otrzymała nazwę wywiedzioną od jego nazwiska. W latach trzydziestych ze względu na niearyjskie pochodzenie Mendelssohna usunięto w latach trzydziestych tablicę pamiątkową.

Arnold Ludwig Mendelssohn urodził się 26 grudnia 1855 roku w Raciborzu, jako syn kolejowego mistrza maszynowego. W 1864 roku zdał egzamin wstępny i został uczniem raciborskiego królewskiego ewangelickiego gimnazjum. Kiedy jego ojciec w 1866 roku zmarł na cholerę, matka z dziećmi przeniosła się do Berlina.
Mendelssohn studiował najpierw prawo w Tybindze, jednak już po pierwszym semestrze powziął zamiar poświęcenia się muzyce. W roku 1877 przeniósł się do Berlina, by studiować kompozycję i muzykę organową w Instytucie Muzyki Kościelnej. Nie mając jeszcze trzydziestu lat, został dyrektorem muzycznym i uniwersyteckim mistrzem organowym w Bonn. Od 1885 roku nauczał kompozycję w wyższej szkole muzycznej w Kolonii. Konserwatorium we Frankfurcie n/Menem powołało Mendelssohna w 1917 roku na swojego profesora. Uniwersytet w Giessen nadał mu w roku 1919 tytuł doktora honoris causa teologii. W 1919 roku został członkiem berlińskiej Akademii Sztuk Pięknych. We Frankfurcie był nauczycielem bardzo znanego później kompozytora Paula Hindemitha.
Jako kompozytor Arnold Ludwig Mendelssohn pozostawił po sobie 290 dzieł, w tym m.in. trzy symfonie, trzy opery, dwa kwartety smyczkowe i melodie do 35 wierszy Goethego. Przede wszystkim jednak był on twórcą dzieł muzyki kościelnej. Prof. dr Arnold Ludwig Mendelssohn uznawany jest za odnowiciela ewangelickiej muzyki kościelnej. Brał udział przy wydaniu "Einheits -Choralgesangbuch fur das gesamte Deutschland" - jednolitego śpiewnika dla protestanckich Niemiec. Jednak muzyka nie wypełniała jego całego życia; pisał także o sztuce, filozofii, religijności i osobowości człowieka. Wybór jego literackiej działalności ukazał się w 1933 roku pod tytułem "Gott, Welt und Kunst" (Bóg, świat i sztuka).
Arnold Ludwig Mendelssohn zmarł 19 lutego 1933 roku w Darmstadt.