Dyrektor Narodowego Instytutu Konserwacji Zabytków odwiedził Racibórz i okolice
Przedstawiciele utworzonego w kwietniu 2022 r. przy Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego Instytutu Konserwacji Zabytków zwiedzali 9 i 10 sierpnia zabytki Raciborza i ościennych gmin.
Wizyta została zorganizowana w celu zapoznania Instytutu z zabytkami w naszej okolicy i z potrzebami, jakie wiążą się z ich utrzymaniem i konserwacją. Gości przywitał i zapoznał wstepnie z problemami miasta Zastepca Prezydenta Miasta Dominik Konieczny.
Dyrektor Instytutu dr Michał Laszczkowski wraz z pracownicą Anną Bartosiak odwiedzili między innymi Muzeum w Raciborzu, gdzie rozmawiali z dyrektorem Romualdem Turakiewiczem o możliwościach rozwoju. Ten oprócz muzeum pokazał im także zespół średniowiecznych fortyfikacji. Oglądali także efekt konserwacji Kolumny Maryjnej oraz zapoznali się z problematyką ochrony i opieki nad zabytkiem architektury chłopskiej – spichlerzem w Sudole. W asyście ks. Mariana Obruśnika zwiedzili kościół pw. Św. Jakuba i Kościół Farny. Delegaci wizytowali także na Zamku Piastowskim oraz mieli okazję zjeść przygotowany przez członków Stowarzyszenia Drengowie znad Górnej Odry obiad w rekonstrukcji średniowiecznego grodu przy Arboretum Bramy Morawskiej, gdzie potkali się z dyrektor Elżbietą Skrzymowską. Poza Raciborzem przedstawiciele Instytutu oglądali Pocysterski Zespół Klasztorno - Pałacowy w Rudach raciborskich, ruiny pałacu w Sławikowie, Zespół Pałacowo-Parkowy w Krowiarkach, trwałą ruinę pałacu w Tworkowie oraz pałac w Chałupkach. Rozmawiali z lokalnymi przedstawicielami władz.
Goście wspólnie z towarzyszącą im w wizycie Marią Olejarnik starali się spojrzeć na raciborszczyznę jako na teren przeznaczony do integralnego, wspólnego rozwoju w zakresie utrzymania zabytków jako atrakcji turystycznych. Zastanawiano się nad koncepcjami utworzenia szlaku pałaców na ziemi raciborskiej, który wpisałby się w romantyzm poezji Josefa Eichendorffa, a także nad wyeksponowaniem raciborskiego średniowiecza poprzez lepszą ekspozycję i promocję zachowanego dziedzictwa materialnego z tych czasów. Rozmawiano również o potrzebach ciągłej dokumentacji i prowadzenia pogłębionych badań nad historią i zabytkami.